Yazd & Kermanshah

Eindelijk weer een bericht van mij, waarin ik ook daadwerkelijk wat te vertellen heb ;) De afgelopen periode heb ik wat meer gereisd, met als eerste bestemming: Yazd.

Eén van de beste (en rijkste) fokkers in Iran was hier op stal: Gerami. Hij bezit o.a. Kanz al Nasser, een zeer goede hengst die 3e werd op de wereldkampioenschappen in 2014. We raakten aan de praat (hij spreek zeer goed Engels omdat hij 30 jaar in de USA heeft gewoond) en ik vertelde dat ik graag wat meer van het land zou willen zien. Hij nodigde me spontaan uit om twee dagen later met hem en zijn zoon en een vriend van hem mee te gaan naar Yazd. Yazd ligt in het midden van het land in de woestijn en is een van de oudste steden van Iran. Daar staat Kanz op het moment ter dekking en Gerami gaat daar iedere twee weken langs om te kijken of alles goed met hem gaat. Farhang vond het prima dus ik kon mee! We gingen met de auto, het was bijna 700 kilometer rijden, een lange zit dus… De volgende ochtend ging ik met Nader (Gerami’s zoon) en zijn vriend op stap. Ik was in de veronderstelling dat we niet meer terug zouden komen bij het hotel dus ik had mijn tas meegenomen. Die was best zwaar aangezien er een boek in zat, mijn laptop, kleding, toiletspullen, etc. Ik mocht die tas van de jongens niet zelf dragen, dus die hebben de hele tijd met mijn loodzware tas rond gezeuld (in de hitte!). Achteraf gingen we wel weer terug naar het hotel, dus had ik hem helemaal niet mee hoeven nemen. Oeps… Als eerste gingen we naar een bazaar en oude hamam (badhuis). Met name de hamam was onwijs mooi! Daarna liepen we door naar de Jame moskee. Een grote moskee met prachtig tegelwerk. Daarna gingen we alweer terug naar het hotel omdat het te warm werd (rond de 43 graden) en omdat vanwege Ramadan de meeste plaatsen gesloten waren. Na een poos gerust en vervolgens geluncht te hebben reden we door naar een stoeterij net buiten de stad. Deze stoeterij is van een vriend van Gerami, het zal één van de grootste stoeterijen van Iran zijn. Hij had op het moment zo’n 250 paarden staan. De meeste van deze paarden waren Caspische paarden: kleine berg pony’s. Deze pony’s worden gebruikt als draagmerries voor veulens van zijn top (Arabische) merries. De staleigenaar laat twee maanden per jaar een dierenarts vanuit Argentinië overkomen die dan met name embryotransplantaties doet. Dit is illegaal in Iran vanwege het geloof, dit gebeurt dan ook in het geheim. De top merries waren van zeer goede kwaliteit en zagen er super uit, de draagmerries daarentegen… Heel sneu om te zien hoe die erbij stonden: sommigen graatmager, absurd lange hoeven, etc. Diezelfde avond reden we weer terug maar omdat die avond Ramadan afgelopen was en de vakantie begon was het ontzettend druk op de weg. Zo hebben we midden in de nacht twee (!) uur in de file gestaan. Absurd… Op een gegeven moment weet je ook niet meer hoe je moet zitten als je al zolang in de auto zit. Daarbij ben je moe, maar kun je niet slapen omdat je niet fijn kunt zitten.. Naja, niet de beste auto rit dus ;) Omdat we heel vroeg aankwamen was de poort van de stoeterij nog op slot dus sliep ik bij Gerami’s familie in huis. En wat voor een huis (en tuin) was dat! Zoals ik al schreef: hij is rijk. Een villa van drie verdiepingen hoog, een buitenzwembad, een binnenzwembad (voor de winter) en een mega tuin waar heel veel fruitbomen op stonden en een grote ‘zwevende’ veranda boven een vijver. Ook heeft hij een aantal stallen op zijn erf en een paddock (naast de drie stoeterijen die hij elders heeft). Ze nodigden me uit om te blijven tot de lunch, maar het liefst hadden ze me daar de hele tijd gehouden. Ik mag daar komen slapen wanneer ik wil (ze vinden het maar niets dat ik op de stoeterij slaap), als ze een feestje hebben komen ze me ophalen, als ik wil zwemmen mag ik komen wanneer ik wil, etc. Zó ontzettend lief! Iedere keer als ik denk de meeste vriendelijke mensen ooit tegen te komen word ik weer verrast, zó ontzettend lief is iedereen! Na het ontbijt zijn we nog langs zijn andere stoeterijen gereden en ik was blij te zien dat zijn paarden er allemaal super goed bij staan en ook iedere dag meerdere uren naar buiten gaan. Het kan dus wel ;)

Vorige week ben ik voor twee dagen naar Kermanshah geweest ( een stad in het westen van Iran). Wederom een lange rit, deze keer was het ruim 500 kilometer rijden… In Kermanshah was een show voor Arabische paarden waar ook vijf paarden van onze stoeterij geshowd zouden worden. De show was in een voetbalstadion en begon in de avond (i.v.m. de hitte). Toen we het terrein opreden werd de auto door militairen doorzocht en werden de mannen gefouilleerd. Later bleek dat ze dit deden omdat de mensen die de aanslag in Teheran hadden gepleegd allemaal uit Kermanshah kwamen. Daarbij zaten we dichtbij de Iraakse grens… Better safe than sorry was hun tactiek denk ik  We hadden VIP plaatsen wat de show een stuk leuker maakte ;) Helaas deden de paarden van onze stoeterij het niet zo goed. Ik vond de paarden niet echt bijzonder (ik ben op betere shows geweest) en de paarden werden over het algemeen slecht/ onprofessioneel voorgebracht (gepresenteerd). De dag daarop ben ik de stad in gegaan met familie van Gerami (die was er ook), twee tantes van hem waren daar toevallig en 2 andere tantes wonen daar. Ik had dus experts mee die de mooiste plekken wisten ;) Mooi voelt nog als een understatement, wat heb ik prachtige dingen gezien! Omschrijven heeft niet veel zin, bekijk de foto’s maar! Ondanks dat Gerami’s tantes nauwelijks Engels spraken was het heel leuk en gezellig, ook weer super lieve mensen…

Eigenlijk had ik gisteren meegekund met Farhad (één van onze dierenartsen) naar Tabriz waar een grote nationale endurance wedstrijd gehouden wordt. Hij had zelfs via een vriend van hem een paard voor me geregeld zodat ik mee kon doen! Maar helaas… Ik moest mijn visum verlengen. Een toeristenvisum is 30 dagen geldig, waarna je die met nog eens 30 dagen kunt verlengen. Althans, dat was zo, nu blijkbaar niet meer. Ik was speciaal voor het verlengen een dag eerder teruggekomen uit Kermanshah, zodat ik zaterdag naar Teheran kon om daar mijn visum te regelen. Maar dat ging dus niet… De opties waren: Farhang heeft wat vrienden ‘hogerop’ die wellicht konden helpen; ik zou terug naar Nederland gaan; of ik zou op en neer vliegen naar Turkije en bij aankomst in Iran weer een nieuw visum aanvragen. Na een hoop stress en gedoe is het met hulp van vrienden van Farhang uiteindelijk wel gelukt mijn visum te verlengen, gelukkig!

Op de stoeterij doe ik op het moment eigenlijk niet zo heel veel meer (behalve aan mijn verslag werken). Farhang heeft twee veterinaire studenten aangenomen die nu de merries ‘regelen’. De lessen die ik zou gaan geven gaan niet door omdat de federatie het er niet mee eens was (ze vinden Farhang niet zo leuk en proberen alles wat hij doet/ wil te dwarsbomen). De wedstrijd die ik met drie anderen zou organiseren is afgezegd omdat het dan te warm zal zijn. Wel ga ik nog een keer mijn paarden management les geven in Ahwaz (ook in het westen maar dan nog iets zuidelijker dan Kermanshah). Gelukkig vliegen we deze keer ;) Ook hoop ik binnenkort naar Golestan National Park te gaan. De twee mensen die daar een ecolodge runnen hebben mij gevraagd langs te komen om hen advies te geven over het opstarten van ruitertrektochten daar. Ik heb ze zaterdag ontmoet en het zijn ontzettend leuke mensen, dus hopelijk lukt dat!

Mocht dat door gaan komt er zeker weer een verslag! Wel iets korter dan deze hoop ik ;)

Foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10158594591790693.1073741839.795495692&type=1&l=a40a6c4cd7