De paarden zijn gearriveerd!
Door: Jael
Blijf op de hoogte en volg Jael
08 September 2011 | Bulgarije, Madzharovo
Zondag.
Vandaag zouden we dan de radiozenders van de paarden af halen. Na een poos gereden te hebben naar het gebied waar de kudde loopt probeerden we met onze apparatuur de paarden te vinden. Na welgeteld 5 minuten hield die er mee op. Batterij leeg. Dan maar willekeurig gaan rond rijden in de hoop ze te vinden (het is een gigantisch gebied). Nou dat werkte dus niet (ik was niet verbaasd, ik weet niet hoe het met de rest zat). Af en toe deed de apparatuur het weer even en we wisten waar ze ongeveer zaten maar hebben ze alsnog niet kunnen vinden. Ze komen vaak ’s middags op een vast plek en dus wilden we in de middag naar die plek in de hoop ze daar te vinden. Maar toen we weer in Madzharovo waren werden we gebeld door de studenten, wilde honden hadden het eten te pakken gekregen, en of we eten wilden komen brengen. Geen tijd meer dus om de radiozenders te halen. Wij dus weer Sbor, halverwege kwam Hristo er achter dat hij zijn telefoon vergeten was ondanks dat reden we door. Het leek me al onverstandig aangezien de volgende dag de vrachtwagen zou arriveren en we dus contact met hen zouden moeten hebben. Toen waren we in Sbor en toen bleek het ineens wel een probleem te zijn. Toen werd mij gevraagd of ik met de (remvloeistof lekkende) Toyota terug zou willen en durven rijden met Desi, om zijn telefoon te halen. Ik zei (uiteraard) meteen ja, al vond ik het wel een beetje eng. Het eerste stuk is een onverhardeweg die op sommige punten erg slecht is en waar je soms 4x4 bij nodig hebt. Waar ik natuurlijk geen ervaring mee heb. Alsnog leek het me erg leuk, spannend leuk. Ik hou van grote auto’s. :) Het rijden gingen goed, hoefde geen 4x4 te gebruiken (helaas ;)). Maar de telefoon konden we niet vinden, die is hij dan waarschijnlijk verloren.. Dus de rit was voor niets, maar het was wel een leuke ervaring! Hoop in de toekomst de auto vaker te gebruiken!
Maandag.
Weer in de auto, op weg naar Madharovo, om de vrachtwagen met de paarden tegemoet te rijden, daar een poos gewacht, we vonden het al lang duren toen we werden gebeld dat ze net voor Madzharovo waren gestopt door de politie. Daar aangekomen bleek dat de vrachtwagen de stad niet door mocht omdat hij te zwaar was. Nieuwe route gekregen zodat we om de stad heen konden rijden. Na een poosje zijn we iets gaan eten met de chauffeurs. Wat een geweldige mensen! Heel aardige en gezellige mensen die erg begaan waren met de paarden. Heb toen snel een blik mogen werpen in de vrachtwagen, en oh wat zijn de paarden mooi!
Omdat het al donker was hadden we besloten de volgende ochtend de paarden pas de vallei in te rijden (over die slechte weg waar ik het over had). We hadden pas om 8 uur ‘s ochtends afgesproken omdat ook de media aanwezig zou zijn. Wij zouden om kwart over 7 en half 8 boven zijn om alles te bespreken en de media te ontvangen.
Dinsdag.
Ik schrik om kwart voor 8 wakker, ik had gevraagd of ze me wilden wakker maken als ik niet op tijd wakker was. Ik kleed me dus heel snel aan en stress mijn tent uit. Staan ze daar met zijn alleen rustig om het kampvuur koffie te drinken. Gaan we uiteindelijk pas om kwart over 8 (!!) naar boven. Ik weet dat ik langzaam kan zijn en niet altijd op tijd ben, maar dit vond ik toch echt niet kunnen. Was dan ook enigszins gefrustreerd.
Boven aangekomen was iedereen er al, een stuk of 10 mensen van de media (tv, radio, krant) en de burgemeester. Daar hebben we toen heel lang gestaan, zonder dat er ook maar iets gebeurde. Achteraf bleek dat we op de trailer wachtten die de paarden naar beneden zou brengen omdat ze vrachtwagen de weg niet aan kon. De trailer de vervolgens aan kwam rijden was naar mijn maatstaven geen trailer. Hij was totaal niet paardvriendelijk en er gingen dan ook allemaal rampenscenario’s door mijn hoofd (been door het tralies, been gebroken, paard ter plekke afschieten, zoiets zeg maar).
Na veel gedoe hebben we de paarden beneden gekregen, en ze daar in de paddock gelaten. We hebben ze daar even laten wennen, en toen in het gebied los gelaten. Ze draafden al snel weg van de mensen naar het einde van het gebied. Het was nog even spannend hoe ze met het hek om zouden gaan, maar een paar schokken waren voldoende om ze op afstand te houden. Ook het water hadden ze al snel gevonden al hadden ze nog niet door hoe ze daar moesten komen. ’s Avonds hebben de paarden ook daadwerkelijk gedronken, dus eigenlijk verliep alles heel soepel! Al hadden twee merries flinke verdikkingen op hun buik en bij hun flank, even goed in de gaten houden dus!
Wat me ook enigszins frustreerde was dat mensen de paarden wilden aaien, wat natuurlijk tegen het hele idee in gaat. En daarnaast trappen ze bij het leven, zoals we bij het vervoeren hebben gemerkt. Ik had het er met Hristo over en hij zei dat er nog veel onderwezen moest worden. Vervolgens zegt Desi die middag tegen mij dat ze heeft geprobeerd de manen en staat te borstelen omdat ze zo verklit zijn. Ik wist even niet hoe ik moest reageren (op 'domme trol!' na). Maar gelukkig heeft ze niet bij de paarden in de buurt kunnen komen. Misschien moet Hristo iets dichterbij beginnen met onderwijzen!
De reden waarom de paarden niet uit NL weg mochten trouwens, was omdat de paarden vlak voor vertrek gekeurd moesten worden door een veearts, en die het vertikte de paarden te keuren omdat ze niet vast stonden. Voor wie dat niet weet: je kunt wilde paarden niet vast zetten. Maar hij zei dat dat de regel was, voor de keuring moeten de paarden vast staan. Toen is er een tweede veearts bij gehaald de zei dat het om wilde paarden gaat en er andere regels op gaan, en de paarden dan ook niet vast hoeven te staan. Toen moest er (natuurlijk) een derde veearts bij gehaald worden om te zeggen wie er nu gelijk had. Heel veel gedoe en tijd later konden de paarden dus eindelijk onderweg!
Woensdag, vandaag dus ;)
Vannacht was er een wolf op de paarden af gekomen en die heeft in de buurt de hele nacht staan huilen. De wilde- en herdershonden reageren daar op daar gigantisch te gaan blaffen om zo de wolf op afstand te houden. Hristo heeft vanuit de tent toen ook heel veel lawaai gemaakt en is zelfs heel hard gaan zingen in de hoop de wolf af te schrikken. Hilarisch allemaal, was het niet dat ik er dwars doorheen heb geslapen en ze me het de volgende ochtend moesten vertellen!
Verder was vandaag (eindelijk) een rustige dag, hebben een beetje de paarden bekeken (zwellingen zijn weer weg) en een wandeling door het omliggende gebied gemaakt.
Ik heb nu internet via een dommel, mega langzaam maar beter iets dan niets! Jullie horen snel weer van mij!
-
08 September 2011 - 12:51
Willem Van Hoesel:
Ha Jael,
Een heel herkenbare situatie daar in Bulgarije. Je moet er wel een aan wennen dat bepaalde dingen anders lopen - of niet lopen - zoals je denkt dat ze zullen gaan. Best lastig om mee om te gaan, daar weten Stefan en ik alles van af! Dus mocht je nog wat vragen hebben, mail ons gerust! ;)
Ik wens je veel succes en plezier met het 'handelen' van bepaalde situaties, maar dat komt wel goed. Zodra die beesten de wildernis in kunnen, gaat het beter. Zorg overigens ook dat je op de hoogte blijft van alles!
-Willem. -
08 September 2011 - 13:40
Piera:
Ik heb nog enigszins mijn twijfels bij het overmatig handremgebruik, maar dat terzijde!
Die verdikkingen zullen wel gewoon door (de stress van) het transport komen..
Foto's zien er goed uit trouwens! (:
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley