De eerste dagen

Na een lange dag (mijn wekker ging woensdag om 4.15 uur..) kwam ik om 21.00 uur aan in Iran. Voordat ik buiten stond moest ik eerst een (zorg) verzekering afsluiten en een visum regelen. Gelukkig had ik iemand in Düsseldorf ontmoet die mij daarbij geholpen heeft, waardoor het makkelijker en sneller ging. Desalniettemin duurde het ruim een uur ;) Had nog wel even wat stress tijdens de vlucht, datzelfde meisje vertelde mij namelijk dat je helemaal geen visum op het vliegveld kon kopen. Ik had, zonder dat verder uit te zoeken, mijn stagebegeleider blind vertrouwd. Ik heb dus de hele vlucht zitten stressen wat er straks zou gebeuren als ik inderdaad geen visum kon krijgen… Maar is dus allemaal goed gekomen ;)

Ik heb de afgelopen nachten bij mijn stagebegeleider (Farhang) en zijn zijn vrouw Negar en dochter Nila in huis gewoond. Het zijn ontzettend lieve mensen die goed voor me zorgen.

De eerste twee dagen ben ik op stap geweest met Negar & Nila en vriendinnen en familie van haar. Hier in Karaj maar ook in Teheran. Op zich nog niet echt spectaculaire dingen gezien, maar ik vind het heel leuk en interessant om zo’n andere cultuur te beleven. Hier wat lukrake dingen die mij zijn opgevallen:

De steden zijn erg schoon! Je vindt bijna nergens afval op straat.
Iraniërs zijn graag buiten, ze zijn dan ook gek op parken. Die zijn mooi aangelegd en worden goed onderhouden. Hier gaan veel families naar toe, picknicken daar, spelen badminton, etc.

Ze eten hier met vork en lepel en dus zonder mes. Wat best onhandig is ;)
Mensen zijn ontzettend vriendelijk en geïnteresseerd, al is communicatie zeer beperkt omdat de meesten geen/ nauwelijks Engels spreken.

Alle vrouwen dragen dus een hoofddoek, maar ze zoeken hier wel de grens op. Je ziet veel vrouwen die het hoofddoek ver op hun achterhoofd dragen. Zo van ‘ik doe het omdat het moet, maar ik ben het er niet mee eens’. Sommige vrouwen die een chador dragen hebben daar dan wel hoge pumps onder (waardoor ik dan denk (wellicht onterecht) dat zij die chador alleen dragen omdat hun man dat wil.

Heel veel mensen laten plastische chirurgie doen in Iran. Je ziet echt ontzettend veel mensen met tape op hun neus lopen, die ze dus net hebben laten ‘corrigeren’. Ik heb me zelfs laten vertellen dat Iran de meeste chirurgische ingrepen ter wereld heeft en de goedkoopste van Europa zijn. Ook zie je regelmatig onnatuurlijke lippen en jukbeenderen voorbij komen, ook schijnen borstvergrotingen populair te zijn.

Gisteren ben ik voor het eerst naar de stoeterij geweest en ik was blij verrast! Ik had nog geen foto’s gezien en had totaal geen idee van hoe de paarden erbij zouden staan. Maar alles zag er keurig uit! De stallen waren ruim en keurig op orde. De paarden waren niet bang maar wel geïnteresseerd, kalm en ze zagen er gezond uit. Een aantal vertoonden wel stereotiep gedrag, wat ook niet zo heel vreemd is want ze komen niet/ niet veel buiten. Er zijn maar drie paddocks en om daar gedurende een (werk-) dag 34 paarden in te zetten is niet haalbaar. Desondanks ga ik mij bezighouden met een rotatie schema zodat in ieder geval zo veel mogelijk paarden naar buiten kunnen.

Farhang heeft heel veel plannen en noemde zo’n 40 dingen op waarvan hij graag zou willen dat ik ze zou doen. Heb hem er op gewezen dat dat niet realistisch is ;) Ik ga mij de komende tijd +- een ½ dag bezig houden met reproductie (merries controleren, cyclus bijhouden, dierenartsen bellen/ regelen, assisteren van de dierenartsen), +- een ½ dag met het trainen van paarden (voor de shows & gewoon rijden en ook les geven) en +- een uur per dag met papier werk/ e-mails versturen. Daar zullen dan zeker nog heel veel dingen bij komen, maar daar zullen jullie waarschijnlijk in mijn volgende verslag over lezen ;)